Tien jaar lang was Dick Dolman voorzitter van de Tweede Kamer (1979-1989). In Politiek samenspel kijkt hij terug op zijn privéleven en carrière aan de hand van de mensen die hij daarin ontmoette; in elk hoofdstuk staat één van hen centraal.
De lezer maakt allereerst in staccato kennis met (groot)ouders en familie- en studievrienden. Hoewel dit een aardig inzicht biedt in de ambities van de jonge Dolman, die op jonge leeftijd al op zomerkamp naar de VS gaat en zich later actief in het studentenleven mengt, wordt maar weinig duidelijk over zijn (politieke) keuzes. Waarom een studie economie en actief voor de PvdA? Het lijkt hem te overkomen. Wel is helder dat Dolman al vroeg de basis legde voor een partijpolitieke carrière, want veel van zijn latere PvdA-collega’s leert hij in deze periode al kennen.
De terugblik op zijn periode als Kamervoorzitter richt zich veelal op zijn representatieve taken. Over het werk in de Kamer valt maar weinig te lezen, met uitzondering van enkele van elders overgenomen toespraken en bijdragen. Zo wordt aan zijn eigen verkiezing als Kamervoorzitter slechts een enkele alinea besteed, terwijl het interessant zou zijn om te lezen hoe de gang van zaken destijds afwijkt van de open procedure waarin voorzitters sinds 2002 worden verkozen. Een inkijkje in de dagelijkse werkzaamheden van de voorzitter wordt geboden wanneer Dolman beschrijft dat hij soms alle fracties liet nabellen als nog niet de nodige 76 leden de presentielijst hadden getekend of als hij de uitbreiding van de personele ondersteuning van Kamerleden en de verbouwing van het Kamergebouw optekent.
Politiek samenspel is vooral een commentaar op gebeurtenissen in Dolmans carrière. Het biedt de lezer weinig context, waardoor het soms lastig te volgen zal zijn voor iemand die niet (meer) zo goed bekend is met de parlementaire geschiedenis van de jaren ’70 en ’80. Zelf vermeldt Dolman dat hij lang geen memoires wilde schrijven omdat hij in de politiek ‘geen echt belangrijke dingen’ zou hebben gedaan. Daarmee onderschat hij wellicht onbedoeld zijn rol als Kamervoorzitter. Dit boek smaakt naar meer, juist daarover.